Pamiętnik Olli

oll.

Affeczka <3

13 VIII 2009

Mam ochotę ponownie stąd wyjechać. Odizolować się od wszystkich. Na nowo zapomnieć o problemach i w końcu poczuć, że jestem wolna. Tam się nie myśli o smutkach, tam jest po prostu inaczej. Lepiej? Nie wiem, nie potrafię powiedzieć gdzie jest mi wygodniej. Wracając tu cieszyłam się, ale chyba tylko dlatego, że zobaczę moich ludzi. To był chyba jedyny powód. Bo wracając tu na nowo przypomniały mi się moje smutki i problemy, które zostawiłam w Lęborku z dniem, w którym z niego wyjechałam. Może moi rodzice mają racje, żeby tam zamieszkać? Nauczę się języka, będzie mi dobrze...
Wiecie co, ja już sama nie wiem co mówię. Ale jakoś nie jest mi dobrze po tym, czego się wczoraj dowiedziałam. Niby minęło tyle czasu, ale jednak. Tego się nie zapomina.

I'm just a dreamer
I dream my life away
I'm just a dreamer
Who dreams of better days

Annie

I co? Zostawiłabyś nas?

oll.

Tego nie chcę. Ale chcę zapomnieć. Nie, nie chodzi tu o Was.

Ava

wiem o co Ci chodzi. Ale postaraj się z całych sił do tego tak nie podchodzić. Ja zrobiłam w zeszłym roku najgłupszą rzecz, a mianowicie zaczynałam się izolować od moich dwóch przyjaciółek które kojarzyły mi się z S. Na szczęście dalej się przyjaźnimy.

oll.

dziękuję <3

15 VIII 2009

Nienawidzę tego miejsca. Nienawidzę tych ludzi.

oll.

11 IX 2009

Ogólnie to całkiem okej, tyle, że mam ochotę się popłakać, tak po prostu, najnormalniej w świecie.

Ava

ja też. a płacz jest zdrowy, oczyszcza... hm, duszę? nie... wnętrze, o.
U mnie w sumie też jest okej. Ale tylko z pozoru. Też tak masz? Że w środku Cię wysadza i co ranek chcąc nie chcąc bombardują Cię te same myśli które w ciągu dnia możesz zwalczyć innymi zajęciami?

oll.

O, tak... wysadza to trafne słowo. I owszem, mogę je zwalczyć tylko nie zawsze to się udaje. Po prostu jest dobrze, ale jest źle. To takie uczucie nie do opisania.

Ava

dokładnie- nie zawsze się to udaje. Bo po prostu czasem się nie da. wszystko niby w porządku, bo czego mi może brakować, dostałam się tam gdzie chciałam, mam super zajebistą klasę, przyjaciół, kochającą rodzinę, biedy też nie klepię. ale no, czuję się jakbym co najmniej miała najgorsze życie na świecie, i to przez tylko jedną rzecz, a raczej osobę. I jakie to niesprawiedliwe - ta jedna rzecz/osoba przeciw tym wszystkim dobrym rzeczom, a jak potrafi popsuć humor.

oll.

No, dokładnie, dobrze mówisz. Mamy wszystko, ale gdy tylko pojawi się ktoś konkretny, ktoś za kogo mogłybyśmy oddać życie (zazwyczaj bez odwzajemnienia) zaczyna się robić źle.
Ale chyba jednak nie możemy tracić nadziei, ale przeważnie, gdy już o tym wszystkim nie myślimy i stracimy ową nadzieję- szczęście przychodzi samo. ; )

Ava

Taa, ale nawet gdybym chciała przestać myśleć o Nim to nie mam jak, gdyż jego dziewczynę/przyjaciółkę (kiedy ja się wreszcie dowiem o co z nią chodzi?!) widuję codziennie w szkole. czemu ona chodzi do mojej szkoły! to takie frustrujące, patrzę na nią i zastanawiam się, co ona takiego ma, czego ja nie mam.

oll.

Ja mam tak samo. Tyle, że on ma kilka "faworytek", które chodzą z nim do klasy i nie wiem czy on jest z którąś, czy może z jakąś inną, czy jest wolny. Nie wiem, po prostu nie wiem, bo wszystko jest tak pokręcone!
Ja też. Zastanawiam się co one mają, czego ja nie mam. Ale chyba w moim przypadku jest to mózg xD

Ava

hahahah ;D może w moim przypadku też xD
dokładnie, ta niewiedza jest najgorsza. i już postanowiłam, że jak tylko mi odpisze, to się zapytam o jego stan... cywilny?XDDDD jeszcze zobaczę czy rzucę to pytanie bez ogródek, czy jakoś nim obkręcę.

oll.

Ja też spytam... Jak tylko go poznam xD

Ava

hahaha : D to życzmy sobie powodzenia ^^
ja zmykam, bo zaraz się spóźnię, ciao : *